Etappe overzicht

Beste donateurs, vrienden, familie, fans en supporters,

Het is alweer even geleden dat we door het Nederlands Astmacentrum in Davos feestelijk werden onthaald en dat onze monstertocht erop zat. In de blog over de eerste etappe hebben wij jullie beloofd om ook via deze weg elke dag een korte update te geven over onze reis. Helaas is dit er tijdens de tocht niet van gekomen. Echter, belofte maakt schuld en derhalve hieronder nog een korte samenvatting per etappe van ons avontuur.

Etappe 1: Grand-Départ | Rotterdam > Aachen | Km: 0- 212 | Tijd: 0:00:00 – 7:18:57 

Afstand: 212 km 

Hoogtemeters: 729hm 

Tijd (netto): 7:18:57 

Weer: Bewolkt / zonnig | 20-22⁰C 

Wij (de renners en de rest van het BuitenAdem! team) waren enorm verrast over de grote opkomst van vrienden, collega’s en familie bij het vertrek in Rotterdam. Jullie support wordt zeer gewaardeerd en gaf ons een vliegende start! 

De eerste, en langste, etappe was achteraf gezien bijna de gemakkelijkste. Vol goede moed, met frisse benen en met de  hulp van een zestal bevriende wielrenners vlogen we over het asfalt naar de eerste tussentstop bij 97,5 kilometer voor een geweldige lunch bij de ouders van Wytse. De zon scheen uitbundig en het was heerlijk weer zonder al te veel wind. Na een grote berg worstenbroodjes, kaasbroodjes en croissants (die goed van pas kwamen in de heuvels van Limburg) zetten we de fietstocht met z’n vieren voort richting Limburg en daarna Aachen. Na ruim 7 uur fietsen (netto) kwamen we aan in Aachen. Onze soigneurs stonden gelukkig al klaar met wat herstelshakes waarna we ruim op tijd waren om de finale van het WK voetbal nog te kunnen kijken onder het genot van een alcoholvrije Weihenstephaner. Ondanks de lange afstand een perfecte start van de tocht!

Etappe 2: Aachen > Trier | Km: 212-401 | Tijd: 7:18:57 – 14:01:35 

Afstand: 189 km 

Hoogtemeters: 1,610hm 

Tijd (netto): 6:42:36 

Weer: Regenachtig, buien | 20⁰C 

Deze etappe was misschien wel de meest gevreesde etappe van allemaal, aangezien we naast 190km ook nog eens ruim 1400 hoogtemeters moesten afleggen. Na een stevig ontbijt reden we vol goede moed Aachen uit. De tocht van Aachen naar Trier liep grotendeels over de Vennbahnweg. Het Venn-bahn fietspad was vroeger een spoorlijn die ze hebben omgetoverd in een fietspad dat drie landen aan doet: Duitsland, België en Luxemburg. De totale lengte van het fietspad bedraagt 125km. Het gave aan dit pad is dat je door oude spoortunnels rijdt en nog allemaal oude seinpalen en spoorwegovergangen tegenkomt. Daarnaast rijd je met dit pad dwars door de prachtige natuur van de Eifel. Een echte aanrader voor de fiets liefhebber. Na zo'n 2 uur fietsen stopten we langs de Vennbahn voor een snelle kop koffie. We waren alleen even vergeten dat ze in Duitsland nog zo'n 20 jaar achter lopen en nog alles met contant geld wordt betaald want niemand van ons had genoeg cash om de kopjes koffie af te rekenen. Gelukkig hielp Duco (een Nederlander die uit de richting kwam waar wij naartoe moesten en ons waarschuwde voor het weer wat nog ging komen) uit de brand door ons 5 euro voor te schieten. Ongeveer een uur na deze koffiestop maakten we kennis met de eerste druppels regen van onze tocht, niet wetende dat we hier nog heel veel meer van over ons heen zouden krijgen. Na een zeer voedzame lunch en een set schone droge kleren bij de lokale snackbar in Waxweiler vervolgden we onze tocht naar Trier. Direct na de lunch werden we getrakteerd op een paar pittige klimmetjes met, je raadt het niet, ook weer een flinke hoeveelheid regen. Na net geen 7 uur in het zadel kwamen we om een uur of 7 aan bij Hotel restaurant Kugel (geen aanrader overigens). 

Etappe 3: Trier > La-Petite-Pierre | Km: 401-555 | Tijd:  14:01:35 – 19:38:22 

Afstand: 153 km 

Hoogtemeters: 880hm 

Tijd (netto): 5:36:47 

Weer: Regen. | 15⁰C 

Op papier leek etappe 3 de makkelijkste van de hele week met een relatief korte afstand (150km) en een vlak hoogteprofiel (800 hoogtemeters). Na 2 lange dagen fietsen keken we daarom ook best wel uit naar deze dag. Maar een makkelijke dag werd het allerminst. Na een brakke nacht in Hotel restaurant Kugel (nogmaals, echt geen aanrader) vertrokken we in de stromende regen met een jarige Tom richting La petite Pier. Het eerste stuk voerde ons door de regen langs de Saar naar Saarbrücken waar we met Jens en Dirk hadden afgesproken om te lunchen. Verkleumd en volledig doorregend kwamen we aan bij een ''sfeervol'' Libanees restaurant. Na een snelle lunch (lees, 3 uur later), een droge set kleding en nadat we onze voeten hadden ingepakt in plastic zakken, vervolgden we onze weg langs de Saar naar Frankrijk. Na nog geen 5 km gereden te hebben na de lunch had Wytse de eerste lekke band van de reis. Een snelle binnenbandwissel later, konden we onze tocht vlot vervolgen. Echter, niet veel later reed ook Fabian lek. Na de tweede bandenwissel van de dag gingen we bij het dorpje Sarreguemines, waar de Saar ''La Sarre'' wordt, de grens over Frankrijk in. Hier zegden we de rivieren vaarwel en reden we het glooiende heuvelgebied van Frankrijk binnen, op weg naar La Petite Pierre, een kasteeldorp bovenop een heuvel.

Ongeveer 5km voor La petite Pier reed Fabian voor de tweede keer lek (andere band). Deze band liet zich helaas wat minder makkelijk vervangen en dus werd de volg-auto opgeroepen voor een fietswissel. Jorg die zich na herstel van COVID in Saarbrucken bij ons had gevoegd voerde een flitsende fietswissel uit waardoor Fabian het laatste stuk op Jorg zijn fiets naar La petite Pier kon fietsen. Bij aankomst in La petite Pier vielen we met onze neus in de boter. Er was namelijk een soort van processie aan de gang, ter viering van de aanstaande Franse feestdag Quatorze Juillet. Na een warme douche in een hele gave gite '(Au Grè du marché') haasten we ons naar een typisch Frans restaurant voor Tom zijn verjaardagsdiner! Na het avondeten werden nog de nodige herstelwerkzaamheden aan de fiets uitgevoerd, want door de regen slijt en lijdt het materiaal sneller dan als het droog is. Door de regen, het lange wachten bij de lunch en de pech met 3x lek rijden zijn we deze etappe zo'n 10 uur onderweg geweest (officiele rijtijd 6 uur). De etappe die dus het makkelijkste had moeten zijn werd voor ons gevoel misschien wel de zwaarste. In aantal kilometers waren we na deze etappe al over de helft, maar zo voelde dat toen absoluut niet. Davos voelde nog heel ver weg. Bij aankomst in La petite Pier was het droog maar de voorspellingen voor de volgende dag waren weer regen, aldus onze herbergier in La-Petite-Pierre: “Tomorrow is rainy, but the day after is catastrophic”. Fantastisch vooruitzicht. 

Etappe 4: La-Petite-Pierre > Basel | Km: 555-737 | Tijd:  19:38:22 – 26:27:14 

Afstand: 182 km 

Hoogtemeters: 1,016hm 

Tijd (netto): 6:48:52 

Weer: Wind, bewolkt en soms een kleine bui |  17-18⁰C 

Na twee natte etappes keerden de weergoden zich op een andere manier tegen ons, dit keer in de vorm van flinke  tegenwind. Met een slordige 182km voor de boeg hing vrijwel de hele dag onze tong op onze bovenbuis. De route naar Basel bracht ons langs de uitgestrekte wijnvelden van de Elzas en de vele kleine schilderachtige dorpjes die daar tussen liggen. Helaas, er was geen tijd om bij een chateau te pauzeren en een gewürztraminer te proberen. Maar, uiteraard hebben we wel geluncht naar lokaal recept: flammkuchen! Op het dorpsplein van Selestat parkeerden we onze fietsen voor een burger en een behoorlijke hoeveelheid Flammkuchen. Na de lunch kregen we wederom te maken met een pittig tegenwindje waarbij we goed kop over kop moesten rijden. Eenmaal in het Forêt Domaniale de la Hardt draaide de wind weer in ons voordeel en jekkerden we met 30km/uur gemiddeld richting Basel. Gedurende de dag dreigde het meermaals te gaan regenen maar telkens trok de bui gelukkig weer over. Bij aankomst in Basel kwam het besef dat we in het land van bestemming waren aangekomen en dat het grootste deel van de tocht al achter ons lag. We besloten ons avondeten over een hele andere boeg te gooien – geen overdreven grote schnitzels, borden vol pasta, pizza’s of flammkuchen, we gingen Aziatisch eten. Dit bleek een schot in de roos, heerlijk gegeten onder het genot van een paar mooie alcoholvrije speciaalbieren. De soigneurs hebben Basel vervolgens nog even onveilig gemaakt, de renners lagen echter netjes op tijd in hun bed.

Etappe 5: Basel > Flums | Km: 737-915 | Tijd: 26:27:14 – 33:42:41 

Afstand: 178 km 

Hoogtemeters: 1,490hm 

Tijd (netto): 7:15:27 

Weer: Regen, met bakken uit de hemel | 15⁰C 

Toen we ’s ochtends de gordijnen open deden en vanuit onze hotelkamer de regen met bakken uit de hemel zagen komen zonk ons de moed wel even in de schoenen. Maar als we iets hebben geleerd deze reis, is het dat als je 's ochtends opstapt, je de etappe ook uitrijdt. Dus, zo gezegd zo gedaan, reden we om 9 uur Basel uit richting het Oosten naar Flums. Een nat wegdek betekent een grotere kans op lekrijden en andere materiaalpech. Nog geen 10 minuten na vertrek stonden we al onder een bushalte te schuilen om een lekke band te repareren. Na wederom een flitsende bandenwissel vervolgden we onze weg van Basel naar Zürich, een weinig inspirerende route. Er was veel verkeer op de weg, weinig  fietspaden en in de regen zag alles er grijs en grauw uit. Door de heftige regenval waren verschillende rivieren uit hun oevers getreden, waardoor delen van onze route onbegaanbaar waren geworden. Op zoek naar een alternatieve route kwamen we bruggen tegen waar we niet overheen mochten omdat deze volgens de brandweer te  gevaarlijk waren in combinatie met het hoge water. Hierdoor moesten we verschillende keren omfietsen. Om ons op te warmen en ons een energie boost te geven stopten we na zo'n 60km voor een snelle bak koffie en een pecannotengebakje.Toen we wegfietsten bij het bakkertje kreeg helaas de fiets van Wytse kuren. De achterderailleur versprong niet meer naar een zwaardere versnelling. Dit was met name voor de vlakke stukken en bergafwaarts een probleem. Gelukkig waren we dicht bij de stad Baden waar we een fietsenwinkel vonden die het euvel aan de derailleur kon verhelpen. Na dit euvel vervolgden we koud en nat de rest van onze tocht richting Maur, de lunchbestemming van die dag. In een buitengebied van Zürich werd plotseling de weg versperd door een grote hoeveelheid ontwortelde bomen. Toen we aan een toevallig passerende Zwitser vroegen wat er was gebeurd, vertelde hij dat een dag ervoor een windhoos was langsgekomen en dat een groot deel van de weg onbegaanbaar was geworden. Zo’n 2.5 uur later dan gepland door de pech met de derailleur en het omrijden kwamen we aan in Maur. Hier stond de volgauto ons op te wachten met droge kleren. Helaas konden we na de lunch maar kort van de droge kleren genieten, binnen 5 minuten waren we weer compleet doorweekt. Ongeveer 30km voor Flums werd onze weg wederom versperd, nu niet door een boom, maar door een uit zijn oever getreden rivier, de Linth. Omdat er geen mogelijkheid was om er omheen te rijden zijn we heel voorzichtig langs de berm en een klein stukje door de rivier heen gelopen. Na dit obstakel werden we getrakteerd op een prachtig uitzicht over de Walensee met in de verte een mooie waterval. Na een fotomoment met de waterval vervolgden we onze tocht. Hier kregen we gelijk het stijlste stukje van de reis voor onze kiezen, namelijk een stuk van 23% (op het bordje de andere kant op stond 25%). Na dit steile stukje reden we volgens ons allemaal (unaniem besloten) misschien wel op het gaafste pad waar we ooit op hadden gefietst, namelijk een glooiend gravel pad uitgehakt in de berg. Het pad slingerde langs de berg uiteindelijk een tunnel in. Deze tunnel was verlicht met om de 50m een zwak licht waardoor de tunnel iets mystieks kreeg. Aan het einde van de tunnel daalde je weer af en kwamen we langs de Walensee te rijden. Compleet doorregend kwamen we na 180km en 1300 hoogtemeters aan bij de B&B ''Spring Inn'' in Flums, die wordt gerund door Maarten en Maartje (voormalig kinderlongarts Nederlands Astmacentrum Davos). Een fantastische B&B waar we voor een gereduceerd bedrag mochten slapen, nogmaals hartelijk bedankt hiervoor! Na een warme douche werden we door de crew uit de volgauto getrakteerd op een zelf bereide maaltijd. Na het feestelijke drie gangen diner, met een wijntje en een biertje (het was per slot van rekening de laatste avond), vielen we met de eindstreep in gedachten voldaan in slaap.

 Etappe 6: Flums > Davos | Km: 915-993 | Tijd: 33:42:41 – 37:06:12 

Afstand: 78 km 

Hoogtemeters: 1,593hm 

Tijd (netto): 3:23:31 

Weer: Bewolkt en zon | 19-20⁰C 

Op de laatste dag was het,  in tegenstelling tot de andere dagen, gelukkig stralend weer. Bij deze rit werden we vergezeld door Maarten (van de B&B), Maurick (vriend van Sanne, GGZ-psycholoog in het NAD) en Dirk (volgauto). Om 11 uur stipt reden we vanuit Flums weg richting Davos. Direct vanaf de start werd er door Maarten en Maurick flink kopwerk verricht en zat het tempo er dus gelijk goed in. Gelukkig hoefden we ons met deze twee mannen op kop geen zorgen te maken over de route en konden we lekker in het wiel zitten. Qua afstand was deze etappe het kortste maar qua hoogtemeters was het toch nog wel een pittige etappe. Na een paar leuke opwarmende klimmetjes (gelukkig geen 25%) kwamen we al snel aan in Klosters. Hier hadden we door het hoge tempo in het eerste deel van de tocht nog tijd voor koffie met taart. Helaas moest Maarten na de koffie en taart weer terugkeren naar Flums. Voor ons stond er na de taart direct het echte klimwerk te wachten, namelijk van Klosters Platz naar de top op de Wolfgangpass. Bij de beklimmingen hebben we de hele reis dezelfde strategie gebruikt, namelijk ieder voor zich en bovenaan de klim op elkaar wachten, zo ook bij deze klim. Eenmaal weer allemaal samen reden we door Davos richting het Nederlands Astmacentrum Davos. Bij het omhoog rijden bij de kliniek werden we opgewacht door Wijnand (activiteitenbegeleider van het NAD) en 4 patienten die met ons de laatste meters omhoog fietsten. Op ongeveer 150  meter vanaf de kliniek stonden medewerkers van het NAD die ons met koeienbellen verwelkomden. Bij de kliniek zelf stond een heus orkest, namelijk de Swing Kids onder leiding van Dai Kimoto. Onder muzikale begeleiding en luid applaus werden we door de patiënten en medewerkers van het NAD binnengehaald. Ook de Davoser Zeitung was van de partij (https://www.davoserzeitung.ch/aus-dem-leben/2021-07-21/950-kilometer-geradelt-fuer-asthmakinder). Na het ontkurken van de champagne kregen we van David Prins (longarts NAD) een cheque uitgereikt met daarbij het heuglijke bericht dat het NAD het opgehaalde bedrag wilde aanvullen tot een prachtig eindbedrag van 16.000 euro. Met dit fantastische nieuws besloten we onze tocht naar Zwitserland.

Een paar weken geleden ontvingen we als toevoeging hierop nog het mooie bericht dat Simmons & Simmons ook nog een prachtig bedrag wilde doneren. Dit heeft uiteindelijk geleid tot het giga eindbedrag van 19.570 euro.

Wij kijken terug op een mooie sponsortocht en bovenal een waanzinnig avontuur. Een avontuur dat zonder jullie donaties, appjes, berichten en steunbetuigingen niet zou zijn gelukt! Uiteraard willen we jullie allemaal bedanken voor jullie steun aan dit geweldige avontuur! Binnenkort komt er nog een blog online waarin we uitleggen aan welke projecten het opgehaalde sponsorbedrag zal worden besteed.

Namens het hele teams,

Fabian, Tom, Sjoerd, Dirk, Jens, Jorg en Wytse